Hallo en een warm welkom op mijn blog.
Hier kun je lezen hoe ik met fotografie in aanraking ben gekomen en wat je van mijn blog kunt verwachten.
Laten we meteen beginnen: wat kun je hier verwachten?
Als ik dat precies wist.
Op dit moment is er nog een klein redactioneel plan, geen marketingconcepten en alles wat bij een SUPERBLOG hoort.
Ik moest eerst een opzoek maken: blog, wat is dat eigenlijk?
Nadat ik me vertrouwd had gemaakt met dit onderwerp, vond ik zo'n blog een geweldig platform. Ik ben zo'n kleine nerd, of "Vertel-beer", om het wat aardiger te zeggen.
En zo'n blog geeft mij de mogelijkheid om mijn kennis met jullie te delen. Ik vind technische informatie, of het nu over producten of tips en trucs gaat, net zo spannend als om je te inspireren om andere wegen te bewandelen en verder te gaan. Daarnaast kun je mij beter leren kennen, mijn eigenaardigheden en in welke projecten of welke workshops ik momenteel werk.
Laten we beginnen met mijn begin:
Als ik eraan terugdenk, was mijn pad op de een of andere manier, zoals ze zeggen, anders en niet rechtlijnig.
"Het" begon toen tijdens mijn afstuderen aan de middelbare school. 'Terwijl' betekent dat ik, in plaats van beter te leren zoals de anderen, als student werkte in het fotolaboratorium van Agfa in Leverkusen. En dat vond ik toen leuker dan school. Dienovereenkomstig, kunt u zich voorstellen, was ook mijn VWO-Cijfer. Tot nu toe had ik geen idee wat ik met mijn Diploma moest doen. Ik wist dat ik geen school meer wilde. Leren had in die tijd een behoorlijk negatieve connotatie voor mij. Dus besloot ik om zonder meer een sociaal jaar te doen. Het praktijkwerk in de gehandicaptenkleuterschool in Montesori (tegenwoordig wordt dat niet meer zo benoemd), waar ik tijdens mijn schooltijd ook mijn stages deed, heeft me veel nieuwe perspectieven en benaderingen gebracht. Het was zo waardevol om niet alleen te ervaren hoe kinderen spelen en hun wereld waarnemen, maar ook dat ik me methodes en technieken eigen kon maken, hen op een speelse manier kon ondersteunen, vanaf het ontwikkelingsstadium waarin ze zich bevonden.
Ik had me best kunnen voorstellen om in de sociale sector te blijven werken, maar ik had ondertussen ook gesolliciteerd voor een stage als fotolaboratoriumassistent bij Agfa. Dus, wat voor toeval of lot of hoe het ook zou heten, een van de twee andere leerlingen stopte dat jaar. Wat betekende dat ik meteen aan de opleiding kon beginnen en niet het volgende jaar zoals verwacht. Ze gaven me ook direct een signaal dat ik nauwelijks kans maakte, omdat ik eigenlijk "overgekwalificeerd" was voor hen met mijn ‘Abi’ (niemand gelooft me meer); ze nemen liever degene met het einddiploma van de middelbare school. Dat betekende dat ik moest beslissen: nu beginnen met mijn opleiding, wat later als laatkomer, of na het sociale jaar nog eens kijken.
Ik besloot, zij het helaas, voor het volgende: “Je hebt iets in de hand”
Het was een interessante kennismaking met de wereld van de fotografie. Leren was ineens weer leuk. Omdat bij Agfa alles een beetje anders was, leerde ik veel over de ontwikkeling van films, papiersoorten en ontwikkelaars, en werkte ik in zowel de specialistische als de amateurlaboratoria. De vakschool was voor ons een keer per week in Keulen en het was echt interessant om te gaan met kortingen en de goede oude regel van drie na jaren van curvediscussies en statistieken waarmee ik in de wiskundeles kon omgaan. Ook dat is een ervaring die ik niet zou willen missen.
Toch werd mij in de loop van 1,5 jaar duidelijk: dat is het nog niet. Nu wilde ik meer weten en besloot daarom fototechniek te gaan studeren aan de Hogeschool van Keulen. Daarbinnen komen met mijn A-levels bleek een nieuwe uitdaging. Er was een NC en ik stond niet bovenaan de wachtlijst. Je gelooft niet hoe vaak ik het secretariaat heb gebeld en gevraagd of ik toch mag doorstromen. Het werkte een week voor de start van het semester. Achteraf denk ik dat de secretaris een goed woordje voor me heeft gedaan. Ik weet het niet zeker, maar ik was in ieder geval zo dankbaar dat ik op het laatste moment een plek kreeg en me mocht inschrijven.
In de loop van de studie, die door de Bologna-hervorming niet meer in deze vorm beschikbaar is, kon ik me toen verdiepen in de fototechnologie.
In die tijd was alles nog op analoog gericht, en de digitale wereld kwam pas later. De cursus gaf me ook inzicht in onderwerpen als optica, golfmodel optica, fotografische scheidkunde, reproductietechnologie, kleurtechnologie, marketing, maar ook hoe 'vrouwen' werden 'behandeld' en bekeken in de technische wereld. Daar zou ik zeker mijn eigen bijdrage aan kunnen leveren.
Het duurde even voordat ik mijn diploma in handen kon houden. Maar dat was toen ook normaal. Er was de standaard en ook de gemiddelde studietijd. Ik zat net in de laatste. En dat wil ik niet verwijten aan het feit dat ik studentenjobs had, zoals bij WDR in het tussenarchief of als softwaretester in een bedrijf dat software ontwikkelde voor de stad Keulen. Het viel me net op dat ik hiervoor als gecertificeerd tester een certificaat kreeg. Duitsland, het land van de certificaten.
Na het behalen van mijn diploma als foto-ingenieur en na de geboorte van mijn zoon, begon ik me te kwalificeren als trainer en coach om te kunnen blijven werken op het gebied van fotografie. Maar het was niet altijd gemakkelijk.
Tot zover mijn begin.
Met de komende artikelen leer je hoe het verder ging en wat ik in de loop van de tijd kon en mocht doen.
Wat wil ik je nog meer meegeven:
Het is belangrijk om je eigen weg te gaan, jezelf te vertrouwen, soms volhardend of creatief te zijn. Ook kwam ik wat struikelblokken tegen of had ik soms het gevoel dat ik me als vrouw moest bewijzen in dit vak. Ik heb in de loop van de tijd geleerd om het niet persoonlijk op te vatten. En ik kan iedereen alleen maar de tip geven om iets te durven en door te zetten! Als ik als zelfstandig trainer, coach, fotograaf en mentor kan bijdragen aan het inzicht dat geslacht, leeftijd, afkomst of huidskleur niets zegt over hoeveel iemand kan bijdragen aan een onderwerp of hoe goed zijn foto's en werk zijn, dan zou ik daar heel trots op zijn!
Wat zijn jouw ervaringen op het gebied van trainen en je eigen weg gaan? Ik ben blij met uw feedback.
